Van Scania melkwagen tot miniatuur

Peter Schoenmakers reed veertig jaar lang met ‘zijn merk.’ Wanneer er bij de dorpsschool een vrachtwagen voorbij reed, rende Peter Schoenmakers als kind steevast naar het raam. Vrachtwagenchauffeur worden was zijn droom, die in 1970 uitkwam. Van een Scania 75 Torpedo tot een R-cabine, veertig jaar lang zat hij achter het stuur van ‘zijn merk’. Die ervaring gebruikt hij nu voor een andere passie: het in detail nabouwen van Scania miniaturen op schaal 1:87. “De oude modellen vind ik het mooist.”

In zijn woonkamer in Laren (Gld) prijkt naast een vitrinekast, gevuld met ruim honderd schaalmodellen, een canvas met foto’s van alle Scania trucks waar hij in gereden heeft. In het midden zijn favoriet: een Scania 113 Streamline. Peter kreeg het canvas van zijn kinderen toen hij in 2010 op 61-jarige leeftijd met pensioen ging. De Scania man in hart en nieren vertelt zijn verhaal aan de hand van de eigenhandig nagebouwde miniaturen.

De liefde voor het merk begon bij zijn eerste werkgever, Transportbedrijf H.Dondertman uit zijn woonplaats Laren (GLD), die Peter naar de toenmalige Scania dealer Alex van Keulen in Amersfoort stuurde om eerst te leren sleutelen. “Ik heb daar ontzettend veel geleerd. Als er een voertuig stuk was, kon ik het repareren. Ik sleutel nu nog steeds, alleen niet meer aan vrachtwagens.”

Op 16 maart 1970 mocht Peter eindelijk achter het stuur plaatsnemen. Samen met een collega wisselde hij dag- en nachtdiensten af om met een Vabis L75 Torpedo met 165 pk melk te vervoeren naar fabrieken in Nederland. “Met vijf versnellingen moest ik flink toeren maken, anders trok hij het niet”, zegt hij lachend over zijn eerste Scania cabine. “Totaal niet comfortabel en niet te vergelijken met de huidige modellen, maar ik was er blij mee. Mijn droom was eindelijk uitgekomen.” Tot zijn collega tegen een boom reed. “Gelukkig was het een torpedo, met een frontstuurcabine had hij het niet overleefd.”

Toen hij voor Van Opijnen Transport werkte, vervoerde Peter voornamelijk staalproducten in opdracht van het toenmalige Reesink Staal. De balken, soms tot wel 25 meter lang, loste hij zelf met een autolaadkraan. "Het waren vrijwel allemaal dagcabines waar ik mee reed," vertelt hij. "Niet zo comfortabel als een slaapcabine natuurlijk, maar dat maakte mij niet uit. Ik genoot volop van mijn werk." Het liefst was hij ’s avonds weer thuis, zodat er ook tijd was voor een andere passie: de vrijwillige brandweer. In de vitrinekast staat het cadeau dat hij bij zijn afscheid kreeg: een uitvergrote foto van een Scania brandweerwagen.

Eén afleveradres is hem altijd bijgebleven: een smid in het centrum van Amsterdam. “Ik weet het nog goed; op de Nieuwezijds Voorburgwal moest ik bij nummer 44 een zijstraat indraaien. Die was zo smal dat ik de spiegels moest inklappen. Mijn truck paste precies tussen de trottoirbanden. Lossen bij de smid en dan achteruit weer terug, zonder iets te kunnen zien. Spannend was het wel, maar het lukte altijd. Als bedankje kreeg ik steevast vijf gulden van die man."

Peter Schoenmakers

Leeftijd: 75 jaar

Woonplaats: Laren

Privé: Getrouwd met Frieda, vader van een zoon en een dochter  

Beroep: gepensioneerd vrachtwagenchauffeur 

Hobby's: Schaalmodellen bouwen, Kreidler tourritten maken, sleutelen aan brommers en auto’s

Is: Bestuurslid Kreidler Club Oost Nederland

Sinds hij geniet van zijn pensioen zit Peter allesbehalve stil. Een van zijn grote hobby's is zijn Kreidler, waar hij het liefst toertochten mee maakt. Hij is actief als bestuurslid van de Kreidler Club Oost Nederland en sleutelt aan brommers van anderen. Ooit bouwde hij eigenhandig een raceversie op een frame van en met een motor van een Kreidler. “Racen doe ik al een tijdje niet meer.”

Dat hij nog steeds graag met zijn handen werkt, blijkt ook uit zijn andere hobby: het bouwen van vrachtwagenminiaturen op schaal 1:87. Vijfentwintig jaar geleden begon hij ermee en inmiddels is de vitrinekast in de woonkamer vol. Meer dan honderd mini Scania truckjes staan er in, geïnspireerd op de prachtigste exemplaren die Peter onderweg ziet rijden. Hij verplaatst assen, bouwt slaapcabines om tot dagcabines, plaatst autolaadkranen, olietankjes en gereedschapskistjes; tot in detail worden ze nagemaakt. “Soms ben ik wel maanden bezig met één model. Momenteel bouw ik de nieuwste Scania S530 V8 met 3-assige oplegger van Almat Laren na. Wat een mooi ding is dat! De belettering wordt speciaal voor mij op maat gemaakt.”

Zijn vrouw Frieda, met wie Peter een zoon en een dochter kreeg, heeft niets met het vrachtwagens of het merk Scania. Toch heeft ze hem altijd gesteund. “Omdat ik vaak van huis was, vooral doordeweeks, stond ze er veel alleen voor. Toen ik op de melkwagen reed zelfs zes nachten achter elkaar. Ze heeft me alle ruimte gegeven om te doen wat ik het liefste wilde: rijden.” Nu heeft Peter geen behoefte meer om achter het stuur plaats te nemen. “Ik vermaak me met andere dingen. Ik heb een ontzettend mooie tijd gehad en dat hoofdstuk is afgesloten.”